Болка, апел и молк – сведоштвото на Дарко Златев, еден од повредените во трагедијата во Кочани

Со длабока тага и горчина, Дарко Златев, еден од преживеаните во трагичниот пожар што ја потресе Кочани, јавно го сподели своето сведоштво и упати апел до јавноста и институциите. Во трагедијата што се случи во локална дискотека, животот го загубија 62 млади лица, меѓу кои и неговата внука, а над 200 беа повредени.

„Со голема болка и тешко срце ја споделувам трагедијата што нè снајде. Во пожарот што избувна во дискотеката во Кочани, животот го загуби мојата внука од сестра, заедно со уште 61 млад човек. Вкупно 62 загинати, и 200 повредени,“ наведува Златев во објавата која предизвика силни реакции на социјалните мрежи.

Но, покрај огромната човечка загуба, уште поголема болка предизвикува – како што вели тој – целосната институционална тишина. Златев јавно посочува дека до ден-денес, ниту еден претставник на македонската Влада не ги посетил повредените, ниту во болниците, ниту во нивните домови.

„Нема поддршка, нема грижа, нема ни најосновни медицински средства. Сè што имаме се донации од хумани луѓе. Државата не обезбеди ни обични креми за раните, а камоли сериозна медицинска помош. Дури и двете маси за вежбање во просторијата за физикална терапија се донации – без нив таа беше потполно празна!“, истакнува Златев.

Тој сведочи дека веднаш по несреќата бил префрлен на лекување во Белград, каде лично бил посетен од српскиот премиер Александар Вучиќ. „Доаѓа, нè слуша, ни дава поддршка – и психолошка и медицинска, во момент кога тоа ни беше најпотребно. А кај нас? Молк. Нашиот премиер не најде време ни за едно ракување, ни за еден збор.“

Во својата објава, Златев јавно прашува:

  • До кога вака?
  • До кога жртвите ќе се игнорираат, а институциите ќе молчат?
  • До кога ќе живееме во држава каде што човечкиот живот ништо не вреди?

Во својот апел, тој бара итна и транспарентна истрага за причините за пожарот, поддршка за семејствата на загинатите и повредените, како и одговорност за сите институции и поединци кои, како што вели, „затаиле кога најмногу требало да бидат присутни“.

„Ова не е само наша болка – ова е срам за една цела држава“, завршува Дарко Златев.