Според српските медиуми, вештаци-психијатар и психолог заклучиле дека малолетникот осомничен за масакрот во белградското училиште „Владислав Рибникар“ би продолжил да пука во своите соученици, доколку во критичниот момент не настанала состојба на „стеснување на свеста“.
Експертите утврдиле дека кај малолетникот постоел висок степен на планираност и емоционална отсуственост пред и за време на нападот. Сепак, краткотрајната промена на психичката состојба, позната како „стеснување на свеста“, делувала како прекин на неговата криминална намера. Овој наод се смета за клучен за разбирање на настаните и неговиот мотивациски профил.
Случајот повторно ја отвори дебатата во Србија за третманот на малолетни лица кои извршиле тешки кривични дела и за границите на кривичната одговорност. Јавноста бара подобри системски протоколи за превенција, вклучувајќи рано препознавање на ризично однесување, брза интервенција на стручните служби и подобра координација со полицијата.
Правните експерти потенцираат дека форензичките извештаи не се пресуда, туку стручен материјал што му помага на судот да ја утврди фактичката состојба. Во вакви случаи, клучни се и наодите за семејната средина, претходните предупредувачки сигнали и одговорноста на возрасните кои имале обврска за надзор.
