Сликата која ни ја сервира македонскиот фудбал по натпреварот меѓу Победа и Шкендија Арачиново е уште еден горчлив потсетник дека спортот пречесто е заложник на дневнополитички и етнички тензии. Инцидентот што следеше по минималната победа на гостите во Прилеп, со меѓусебни обвинувања за провокации и насилни обиди за пресметка, е чин што заслужува најстрога осуда – и тоа кон двете страни!
Нема оправдување за обидот на домашен навивач да влезе во соблекувалната на гостинскиот тим, чин кој е директно загрозување на безбедноста и интегритетот на спротивната екипа. Но, исто така, нема оправдување ниту за фрлање шишиња кон публиката од страна на гостински играчи или членови на тимот, доколку тврдењата на Победа се точни. Спортот се игра на терен, а не на трибина или по соблекувални.
Време е да се стави крај на оваа погубна реторика на „ние“ и „вие“ во спортот, особено кога е во прашање фудбалот.
Дали овие луѓе забораваат дека репрезентативниот дрес на Македонија, кој ни носи радост и гордост, е носен и од Албанци? Играчи од албанска етничка припадност се клучен дел од репрезентацијата, ја делат истата пот, истиот терет и истата желба за успех, носејќи ја нашата држава на грб на европските терени. Нивните голови и нивната борба се наши заеднички.
Од друга страна, во тимови како Шкендија, кои во јавноста најчесто се перципирани како „албански“, неретко играат и Македонци кои сакаат да се докажат, да напредуваат и да се истакнат. За нив, теренот на Шкендија е можност, не етничка граница.
Поделбите, провокациите и инцидентите се штетни и непотребни. Тие го рушат угледот на клубовите, на градовите и на целиот македонски фудбал. Фудбалот треба да биде мост, не ров.
Апелот е јасен и гласен, спортските терени и соблекувални не се места за истурање политички фрустрации или етнички нетрпеливости. Клубовите, навивачите, играчите и раководствата имаат обврска да го заштитат спортскиот дух и фер-плејот.
Спортот е спорт, оставете го на спортските работници, тие да ги водат своите битки со топката, не со шишиња и тупаници.
Во ова време на тензии, исклучително е важно да се истакне дека првиот човек на Фудбалската федерација на Македонија (ФФМ), Масар Омерагиќ, претставува свежа сила која е решена да ги искорени овие појави. Неговиот избор со поддршка од фудбалските легенди како Горан Пандев, како и назначувањето на истакнати имиња од различни етнички заедници во раководството (како Пандев, Најдоски, Ибраими), покажува искрена посветеност кон обединување и враќање на професионализмот.
Претседателот Омерагиќ јасно ја најави својата визија за „Силен, организиран и конкурентен македонски фудбал на сите нивоа“, со фокус на транспарентност, инвестиции во инфраструктура и нулто толерирање на корупцијата. Ова е единствениот пат: да се работи чесно, да се инвестира во фудбалот, а не во поделбите. Затоа, сега е моментот сите клубови и навивачи да застанат зад оваа визија и да го поддржат претседателот и неговиот тим во напорите да го направат фудбалот наша заедничка гордост, а не извор на националистички инциденти.
Пишува: Тарибо Вест
